Вельмі кароткі змест
Беларусь, канец 1920-х гадоў. Два сябры-студэнты тэхнікума вырашылі здзейсніць падарожжа па Палессі ў час веснавой паводкі. Яны ўзялі чужы човен і выправіліся ў дарогу.
Човен перакуліўся, і сябры апынуліся на востраве, акружаным балотамі і вадой. Яны навучыліся здабываць агонь, будаваць жытло, палявалі на звяроў, лавілі рыбу і збіралі ягады. Аднойчы яны знайшлі ў бабровай хатцы схованку бандытаў з кантрабандай і зброяй.
Праз месяц на востраў прыйшлі бандыты са звязаным палонным пагранічнікам. Яны забілі апошняга зубра ў пушчы.
Апошні зубр! - прашаптаў Мірон. - Апошні! - адгукнуўся Віктар... Зубр паспрабаваў быў устаць, але захістаўся і ціха паваліўся на бок, нібы вялікі падсечаны дуб...
Хлопцы вызвалілі пагранічніка і дапамаглі яму схапіць бандытаў. Адзін з бандытаў быў забіты, астатніх звязалі. Пагранічнік пайшоў па дапамогу, а хлопцы ўсю ноч пільнавалі палонных. На наступны дзень прыйшлі чырвонаармейцы, і ўсе разам пакінулі востраў.
За месяц жыцця на востраве сябры навучыліся выжываць у дзікай прыродзе і дапамаглі злавіць небяспечную банду. Іх прыгода, якая пачалася як легкадумнае падарожжа, скончылася важным унёскам у барацьбу з злачынцамі.
Падрабязны пераказ
Дзяленне пераказу на раздзелы – умоўнае.
Крушэнне чоўна і першая ноч на востраве
Два сябры-школьнікі вырашылі адправіцца ў падарожжа па Палессі падчас веснавой паводкі. Яны марылі пра прыгоды і хацелі даказаць сваім таварышам, што незвычайнае падарожжа цікавей за звычайнае.
Марылі пра пальмы, джунглі, а не бачылі добрай пушчы, якая была за некалькі дзесяткаў кіламетраў ад іх. Уяўлялі сабе розныя паляванні на тыграў, сланоў, ільвоў, а вавёркі на волі не бачылі.
Ёсць пушчы, не менш цікавыя, чымся далёкія трапічныя лясы. Ёсць азёры і балоты, якія ўвесну робяцца морамі. Ёсць звяры, якія радзей сустракаюцца на свеце, чым сланы і тыгры.
Хлопцы ўзялі чужы човен без дазволу і выправіліся ў падарожжа па разліўшымся возеры. Падчас плавання човен перакуліўся, і яны апынуліся на невядомым востраве, акружаным вадой і балотамі. Першую ноч правялі пад адкрытым небам, дрыжучы ад холаду.
Першыя дні выжывання. Здабыванне агню
На наступны дзень хлопцы пачалі абследаваць востраў і шукаць спосабы выжывання. Яны спрабавалі здабыць агонь трэннем, як першабытныя людзі, але доўга не маглі дасягнуць поспеху.
Першабытны чалавек еў сырога зайца гэтак жа, як і ты. А колькі часу прайшло, пакуль ён здабыў агонь? Першабытны чалавек не меў ніякай прылады, як і мы.
Пасля доўгіх спроб ім удалося здабыць агонь з дапамогай самаробнага лука і вяроўкі. Гэта было вялікім дасягненнем, якое дазволіла ім гатаваць ежу і сагравацца.
Нездарма першабытныя людзі пакланяліся агню... Усе мы так прызвычаіліся да агню, нам так лёгка здабываць яго, што нам здаецца, нібы гэтак заўсёды было і іначай быць не можа.
Паляванне і рыбалка. Гаспадарчыя клопаты
Хлопцы навучыліся здабываць ежу: лавілі рыбу самаробнай сеткай з кашулі, збіралі грыбы і ягады. Аднойчы ім пашанцавала забіць мядзведзя, які напалохаўся і захварэў ад нечаканага сутыкнення. Яны таксама знайшлі бабровае паселішча і назіралі за жыццём гэтых цікавых жывёл.
Толькі два дні мінула, а мне здаецца, нібы некалькі тыдняў мы тут жывём... Але што мы будзем есці, калі прыйдзецца тут чакаць тыдзень ці два?
Сустрэча з бандытамі і іх тайнік
Аднойчы хлопцы знайшлі ў бабровай хатцы тайнік з кантрабандай і зброяй. Неўзабаве на востраў прыйшлі два бандыты.
Бандыты шукалі хлопцаў, баючыся, што тыя маглі знайсці іх тайнік. Не знайшоўшы нікога, яны вырашылі, што хлопцы загінулі, і паабяцалі вярнуцца праз два тыдні.
Чаканне бандытаў і падрыхтоўка да сустрэчы
Хлопцы вырашылі чакаць вяртання бандытаў, каб выведаць шлях з вострава. Яны ўзброіліся рэвальверамі з тайніка і пільна сачылі за наваколлем. Чаканне было цяжкім - ежа канчалася, і яны вельмі аслаблі.
Вызваленне таварыша Саўчука і захоп бандытаў
Праз два тыдні бандыты вярнуліся на востраў, прывёўшы з сабой звязанага палоннага.
Палонным аказаўся супрацоўнік пагранатрада Саўчук, які сачыў за бандытамі. Хлопцы дапамаглі яму вызваліцца, і разам яны змаглі абяззброіць і затрымаць бандытаў. У перастрэлцы быў забіты галоўны бандыт Станоўскі.
Хоць і ў неабдуманае, недарэчнае падарожжа вы пусціліся, але вас можна пахваліць за тое, што вы добра змагаліся за сваё існаванне, не апусцілі рук.
Саўчук пайшоў па дапамогу, пакінуўшы хлопцаў вартаваць палонных. Ноч была цяжкай - бандыты спрабавалі вызваліцца, але хлопцы пільна сачылі за імі. На наступны дзень прыйшлі пагранічнікі і вывелі ўсіх з вострава. Так скончылася незвычайнае падарожжа двух сяброў, якое пачалося як легкадумная прыгода, а ператварылася ў сур'ёзнае выпрабаванне.