Прыгажуня ў сонным лесе (Перо)

З пляцоўкі Wikisum
Перайсці да:рух, знайсці
Заўвага: Гэты пераказ быў створаны ШІ, таму можа змяшчаць памылкі.
😴
Прыгажуня ў сонным лесе
фр. La Belle au bois dormant · 1697
Кароткі змест казкі
Арыгінал чытаецца за 18 хвілін
Мікразмест
Ведзьма пракляла дачку караля: верацяно ўсыпіла двор на 100 гадоў. Спадкаемец абудзіў, мелі дваіх. Яго маці-людаедка загадала зварыць сям'ю, кухар падмяніў мяса; людаедка кінулася ў кадку са змеямі.

Вельмі кароткі змест

Казачнае каралеўства. У караля з каралевай доўга не было дзяцей. Нарэшце нарадзілася дачка. На хрэсьбіны паклікалі сем чараўніц, але старую варажбітку забыліся пакліцаць. Чараўніцы адарылі прынцэсу прыгажосцю, розумам і талентамі, а крыўдлівая варажбітка пракляла: прынцэса ўколе руку верацяном і памрэ. Маладая чараўніца змякчыла праклён — прынцэса засне на сто гадоў.

👸🏻
Прынцэса (Прыгажуня) — найпрыгажэйшая дзяўчына ў свеце, каля 15-16 гадоў, разумная, майстрыха на ўсе рукі, цудоўна танцуе і спявае, няўрымслівая і гарэзніца.

У шаснаццаць гадоў прынцэса знайшла ў вежы старую, якая прала, узяла верацяно і ўкалолася. Яна адразу заснула, а з ёю — увесь палац. Праз сто гадоў прынц пачуў легенду пра сонную прыгажуню і рушыў да зарослага палаца.

Гэта вы, мой прынц? — сказала яна. — Як жа доўга я вас чакала! Зачараваны гэтымі словамі... прынц не ведаў нават, як выказаць сваю ўдзячнасць і радасць.

🤴🏻
Прынц (Каралевіч) — малады чалавек, сын караля з іншага роду, смелы, закаханы, прагне кахання і славы, разгублены ў размовах.

Яны пабраліся і нарадзілі двое дзяцей. Калі прынц стаў каралём, ён прывёз сям'ю ў палац, але яго маці была людаедкай. Яна загадала з'есці дзяцей і нявестку, але кухар іх выратаваў. Калі кароль вярнуўся, людаедка сама кінулася ў кадушку са змеямі і загінула.

Падрабязны пераказ

Падзел пераказу на главы — умоўны.

Нараджэнне прынцэсы, хрэсьбіны і праклён

Жылі сабе кароль з каралевай, якія доўга не маглі мець дзяцей. Яны сумавалі, ездзілі па святых крыніцах, маліліся і казалі пацеры, але ўсё было дарма. Нарэшце каралева нарадзіла дачку. Хрэсьбіны справілі пышныя, паклікаўшы ўсіх чараўніц каралеўства - іх аказалася сем.

👑
Кароль (бацька прынцэсы) — бацька прынцэсы, доўга не меў дзяцей, клапоціцца пра дачку, выдаў забарону на верацёны.
👸🏻
Каралева (маці прынцэсы) — маці прынцэсы, доўга не магла мець дзяцей, любіць дачку.

Бацькам хацелася, каб кожная чараўніца надзяліла іх дачку якім-небудзь дарам. Пасля хрэсьбінаў у каралеўскім палацы зладзілі вялікі банкет. Перад кожнай чараўніцай паклалі раскошны залаты футарал з лыжкай, відэлцам і нажом, аздобленымі дыяментамі і рубінамі.

Раптам у залу ўвайшла старая варажбітка, якую ніхто не запрашаў. Яна больш за пяцьдзесят гадоў не выходзіла са сваёй вежы, і ўсе лічылі, што яна памерла. Кароль загадаў прынесці кувэрт і ёй, але залатога футарала больш не знайшлося - іх зрабілі толькі сем.

🧙🏻‍♀️
Старая варажбітка — старая чараўніца, больш за 50 гадоў не выходзіла са сваёй вежы, злая, мсцівая, наклала праклён на прынцэсу.

Варажбітка палічыла, што яе зняважылі, і пачала бурчаць праклёны.

Спробы прадухіліць бяду і выкананне праклёну

Маладая чараўніца, якая сядзела побач, пачула гэтае бурчанне і зразумела, што старая можа наклікаць на прынцэсу якое-небудзь ліха. Таму яна схавалася за фіранкай, каб гаварыць апошняй і мець магчымасць крыху ўхіліць ліха.

🧚🏻‍♀️
Добрая чараўніца — маладая чараўніца, прадбачлівая, дабрая, змяніла смерць на сон, мае сямімільныя боты і вогненную калясніцу з цмокамі.

Чараўніцы пачалі надзяляць прынцэсу дарамі: першая паабяцала, што яна будзе найпрыгажэйшая дзяўчына ў свеце, другая - што розум у яе будзе светлы, трэцяя - што яна будзе майстрыха на ўсе рукі, чацвёртая - што будзе цудоўна танцаваць, пятая - што голас у яе будзе, як у салавейкі, шостая - што будзе дзівосна граць на розных інструментах.

Калі ж настала чарга старой варажбіткі, яна, трасучы галавой — не так ад старасці, як ад злосці, — сказала, што прынцэса ўколе руку верацяном і памрэ.

Ад такога страшнага выраку госці скалануліся, і ніхто не здолеў стрымаць горкіх слёз. У гэтую хвіліну з-за фіранкі выйшла маладая чараўніца і гучна прамовіла:

Супакойцеся, кароль з каралеваю! Вашая дачка не памрэ. Праўда, я не маю такой улады, каб зусім зняць чары старой варажбіткі, і прынцэса ўсё ж уколе руку верацяном.

Але яна не памрэ, а толькі засне глыбокім сном на сто гадоў, а потым прыйдзе малады каралевіч і разбудзіць яе. Нягледзячы на гэтае абяцанне, кароль выдаў загад, які пад пагрозаю смерці забараняў усім прасці верацяном ці нават проста трымаць верацёны дома.

Сто гадоў сну і прачнанне прынцэсы

Гадоў праз пятнаццаць ці шаснаццаць кароль з каралевай паехалі ў адзін свой летні маёнтак. Прынцэса, бегаючы па палацы, залезла пад самы дах адной вежкі, дзе ў невялічкай каморцы ўбачыла старую бабульку, якая прала на верацяно. Гэтая бабулька не ведала пра каралёвую забарону.

Прынцэса спытала, што робіць бабуля, і пачула адказ, што яна прадзе. Зацікавіўшыся, прынцэса папрасіла паспрабаваць сама.

Узяла прынцэса ручайку — а дзяўчына яна была няўрымслівая, дый гарэзніца добрая, а тут яшчэ над ёй панавала воля чараўніц, і таму — ледзь толькі яна гэта зрабіла, як адразу ўкалола руку.

У той самы момант прынцэса самлела. Бабуля спалохалася, пачала крычаць, клікаць на паратунак. Людзі збегліся і пырскалі ў твар вадой, распускалі гарсэт, пляскалі па далонях, але прынцэса не прыходзіла да памяці. Кароль успомніў пра наканаванае чараўніцамі і загадаў, каб прынцэсу паклалі ў найлепшым пакоі на ложку, вышываным золатам і серабром.

Прынцэса ляжала, чыста анёльчык, такая яна была прыгожая; непрытомнасць зусім не змяніла яе свежага тварыка: шчочкі ў яе былі пунсовыя, вусны — нібыта з каралаў.

Добрая чараўніца, якая ўратавала прынцэсе жыццё, была ў далёкім гаспадарстве. Карлік у сямімільных ботах перадаў ёй вестку пра няшчасце. Яна адразу рушыла ў дарогу на вогненнай калясніцы, запрэжанай цмокамі.

Яна дакранулася сваёй чарадзейнаю палачкай да ўсяго, што было ў палацы... І ледзь яна да іх дакранулася, як усе адразу пазасыналі, каб прачнуцца разам са сваёй гаспадыняй.

Кароль з каралевай пацалавалі дачку і пакінулі палац. Ужо праз чвэртку гадзіны парк вакол палаца зарос густым хмызняком і калючымі цернямі, каб прынцэса спала спакойна.

Тайнае жыццё і дзеці прынцэсы

Праз сто гадоў у тых краях паляваў сын караля з іншага роду. Убачыўшы незнаёмыя вежы, ён пачаў пытацца ў людзей, што гэта такое. Адны казалі, што гэта замак здзянаў, другія - што там збіраюцца ведзьмары, але большасць былі ўпэўненыя, што там жыве людаед.

Стары селянін расказаў прынцу, што ў палацы ляжыць найпрыгажэйшая прынцэса і што яна павінна праспаць сто гадоў, а потым яе разбудзіць малады каралевіч. Пры гэтых словах прынца як агнём апаліла. Ён зразумеў, що пакласці крэс гэтым чарам выпадае яму.

Ледзь толькі ён рушыў да зарасніка, як усе дрэвы, і хмызняк, і калючае церне самі сабой расступіліся і далі яму дарогу.

Прынц пабег да замка і апынуўся на вялікім двары. Тут стаяла страшная цішыня, вакол ляжалі нерухомыя целы людзей і жывёл. Але зірнуўшы на прышчавыя насы і чырвоныя твары брамнікаў, прынц здагадаўся, што яны не памерлі, а спяць. Ён прайшоў залы, дзе спалі прыдворныя, і ўвайшоў у залачоны пакой. На ложку ляжала прынцэса - з выгляду ёй было гадоў пятнаццаць-шаснаццаць, і ўся яна свяцілася дзівосным бляскам. Прынц укленчыў перад прынцэсай, чарам настаў канец, і яна прачнулася.

Злодзеяння людаедкі і канчатковае выратаванне

Прынцэса сказала: "Гэта вы, мой прынц? Як жа доўга я вас чакала!" Яны прагамаілі чатыры гадзіны. Усё ў палацы прачнулася разам з прынцэсай. Святар павянчаў іх у замкавай бажніцы. Раніцай прынц вярнуўся ў горад, сказаўшы бацьку, што заблудзіў у лесе. Прынц жыў з прынцэсаю два гады, і ў іх нарадзілася двое дзетак - дачка Заранка і сын Дзень.

👧🏻
Заранка — дачка прынцэсы і прынца, 4 гады, весёлая дзяўчынка.
👦🏻
Дзень — сын прынцэсы і прынца, 3 гады, прыгожы хлопчык, любіць гуляць з дзіцячаю шабелькай.

Калі кароль памёр, прынц заняў трон і абвясціў пра свой шлюб. Потым ён паехаў на вайну, даручыўшы каралеўства старой каралеве. Яна выслала нявестку з дзецьмі ў далёкі маёнтак і загадала кухару прыгатаваць на абед малую Заранку. Кухар не змог забіць дзяўчынку і прыгатаваў замест яе ягня. Праз тыдзень каралева загадала прыгатаваць малога Дня, і кухар зноў ашукаў яе, прыгатаваўшы казляня.

👹
Старая каралева-людаедка — маці прынца, паходзіць з людаедскага роду, злая, хацела з'есці нявестку і ўнукаў, памерла ў кадушцы са змеямі.
👨🏻‍🍳
Кухар — добры чалавек, не змог забіць дзяцей і каралеву, ашукваў людаедку, гатаваў замест іх жывёл.

Потым злая каралева загадала прыгатаваць саму маладую нявестку. Кухар расказаў каралеве пра загад, і яна пагадзілася памерці. Але кухар схаваў і яе разам з дзецьмі, а людаедцы даў касулю. Аднойчы ўвечары старая каралева пачула галасы дзяцей і зразумела, што яе ашукалі. Яна загадала прынесці вялізную кадушку, напоўніць яе змеямі і ўкінуць туды ўсіх. Але раптам прыехаў кароль. Людаедка, ашалеўшы ад няўдачы, кінулася сама ў кадушку са змеямі і загінула.