Драўляны Рыцар (Кавалёў)
Вельмі кароткі змест
Стары драўляны дом на ўскрайку лесу. Брат з сястрой завіталі ў дом свайго дзяцінства. Калі мужчына пайшоў па ваду, жанчына заснула на сваім дзіцячым ложку. З падпечка з'явіўся Дамавічок, які ўсё жыццё быў вінаваты ў шкодах, што рабіў яе брат. Злыя служкі Феі Скныр і Змора выкралі сонную жанчыну, пакінуўшы падманныя сляды вялізнага бота.
Калі мужчына вярнуўся і ўбачыў знікненне сястры, ён разом з Дамавічком вырушыў у пагоню. З цвіка ажыў Драўляны Рыцар і далучыўся да іх.
У дарозе яны сустрэлі Кветку-Сон, якая зачаравала Хлопчыка і Дамавічка. Рыцар выратаваў іх з дапамогай чароўнай дудачкі. Потым яны трапілі ў пастку Караля-Баязліўца, але Здань дапамагла ім вызваліцца.
У палацы Феі Сноў іх сустрэў Цмок, які аказаўся добрым і хацеў быць рыцарам. Ён прапусціў іх у палац, дзе Фея паказвала Дзяўчынцы сем сноў свайго каралеўства. Скныр і Змора падслухалі магічныя словы ад усіх сноў і прымусілі Фею зрабіць злы ўчынак, зачараваўшы Хлопчыка і Дамавічка ў кветкі. За гэта Фея знікла.
Рыцар вырашыў ахвяраваць сабой, каб выратаваць Фею са ўладанняў Смерці ў кашмарным сне.
Хачу ў кашмарны сон, каб Смерць забрала маё жыццё замест жыцця Феі! Арэміх!
Фея вярнулася і расчаравала ўсіх. Дзеці вярнуліся дадому, а Рыцар зноў стаў цацкай на цвіку.
Падрабязны пераказ па дзеях і з’явах
Падзагалоўкі дзеяў і з’яваў — рэдакцыйныя.
Дзея 1. Згубленае дзяцінства і выкраданне Дзяўчынкі
Зява 1. Стары дом і выкраданне Дзяўчынкі
Стары драўляны дом на ўскрайку лесу стаяў пусты і забыты. Некалі тут жылі людзі, але цяпер толькі недарэчны замок на дзвярах вартаваў цішу і змрок. Раптам замок бразнуў, дзверы рыпнулі, і ўвайшлі мужчына з ліхтарыкам і жанчына з парасонам.
Жанчына расказала, што колькі разоў вярталася сюды ў сне, распальвала агмень, размаўляла са старымі лялькамі. Мужчына згадаў, як у дзяцінстве палохаў сястру прыдумкамі пра дамавічка ў падпечку, пра цмока і служак феі. Жанчына ўспомніла, як ставіла на варту каля ложка Драўлянага Рыцара — сваю ўлюбёную цацку.
Рыцар быў такі недарэчны, няскладны з выгляду, але ў маіх фантазіях ператвараўся ў адважнага героя і вернага сябра.
Стары гадзіннік на сцяне раптам ажыў і адмераў сем гадзін. Мужчына пайшоў набраць вады для машыны, а жанчына прылегла на стары ложак і заснула. У печы загарэўся агонь, і з падпечка з'явіўся Дамавічок.
Дамавічок пажаліўся на несправядлівасць: людзі звычайна звяртаюць на яго ўсе свае грахі.
Дамавікі патрэбны людзям дзеля таго, каб было на каго звярнуць усе свае шматлікія грахі. Згубілася рэч — успомні, як учора сам на дурную галаву шыбнуў яе за печ.
За сцяной з'явіліся Скныр і Змора, якія ўбачылі ў акне спячую Дзяўчынку. Яны вырашылі выкрасці яе, каб прывесці да Феі Сноў і праз яе трапіць у залаты сон па золата. Скныр здыняў з пальца чароўны пярсцёнак і стварыў падманныя сляды вялізнага бота, каб адпужаць пагоню. Злыя служкі забралі Дзяўчынку і знікнулі.
Зява 2. Кветка-Сон і чарадзейнае прачнанне
Мужчына вярнуўся з вядром і ўбачыў Дамавічка. Спачатку ён спалохаўся, але потым пазнаў таго, на каго ў дзяцінстве звяртаў свае шкоды. Дамавічок пажаліўся, што яго несправядліва абвінавачвалі ў тым, што рабіў хлопчык. Калі яны ўбачылі, што Дзяўчынка знікла, а на падлозе засталіся страшныя сляды, вырашылі кінуцца ў пагоню.
Раптам са сцяны зарваўся Драўляны Рыцар і ператварыўся ў сапраўднага рыцара.
Я з вамі, сябры! Я ўсё чуў і бачыў. У пагоню!
Тройка сяброў кінулася ў пагоню па слядах выкрадчыкаў. На прыгожым лузе яны ўбачылі дзіўную Кветку-Сон, каля якой стаяло вядро з вадой. Хлопчык напіўся вады і падышоў да кветкі, якая адразу зачаравала яго сваім пахам. Дамавічок таксама заснуў пад чарамі кветкі.
Драўляны Рыцар, будучы драўляным, не падаўся чарам. Кветка-Сон расказала яму, што яна стварыла злы чараўнік, каб затрымаць іх. Яна парадзіла Рыцару ўзяць дудачку Дамавічка і зайграць на ёй. Дудачка зайграла тужлівую мелодыю, і сябры прачнуліся, але ў іх балелі галовы і сінелі целы ад удараў, якія яны атрымалі ў сне.
Хлопчык расказаў пра свой сон: спачатку ён быў прыгожы, з музыкамі ў багатых убораў, якія гралі на чароўных інструментах. Але калі ў яго руках з'явілася дудачка і ён зайграў на ёй, успомніўшы дом і сям'ю, музыкі разгневаліся і пачалі біць яго сваімі інструментамі. Дамавічок бачыў той жа сон. Рыцар растлумачыў, што дудачка выратавала іх ад зваблівых, але ліслівых музыкаў.
Зява 3. Замак Караля-Баязліўцы і дружба са Зданню
Скныр і Змора з Дзяўчынкай дабраліся да замка Караля-Баязліўцы. Скныр сказаў Каралю, што сама Фея загадала кінуць у вязніцу іх ворагаў. Калі пад сценамі замка з'явіліся Рыцар, Хлопчык і Дамавічок, яны пачулі крыкі аб дапамозе і кінуліся ратаваць. Але гэта была пастка — Рыцар і Дамавічок правалілися ў яму.
Хлопчык пагрозіў Каралю стрэльбай і прымусіў яго вызваліць сяброў. Але калі ён паварочваўся да ямы, Кароль штурхнуў яго туды. Усе тры сябры апынуліся ў палоне. Кароль пагадзіўся адпусціць іх, калі Драўляны Рыцар пераможа Здань — таямнічую істоту, якая з'яўляецца ноччу і палохае жыхароў замка.
У поўнач з'явілася Здань. Яна падплывала да Рыцара ззаду і заплюшчвала яму вочы, як дзеці ў гульні. Рыцар спачатку хацеў біцца з ёй, але Здань заплакала, як маленькая дзяўчынка.
Здань расказала, што яна вельмі самотная, бо ўсе яе баяцца і разбягаюцца. Яна толькі хоча гуляць і сябраваць.
Раз, два, тры, чатыры, пяць!
Здань выходзіць пагуляць
І цямрэчу, і агні
Запрашае да гульні.
Як мне сумна...
Ой-ой-ой!
Пагуляй хоць ты са мной.
Рыцар пашкадаваў Здань і адмовіўся яе забіваць. У адказ Здань дапамагла яму вызваліць сяброў з вязніцы. Кароль і яго жаўнер у жаху разбегліся ў лес. Рыцар падзякаваў Здані за дапамогу і падумаў, што яна значно чалавечней за жыхароў замка.
Дзіўна, гэтая здань — зусім не чалавек. Але наколькі яна чалавечней і шляхетней за жыхароў замка.
Вызваленыя сябры працягнулі свой шлях у пошуках Дзяўчынкі, спяваючы песню пра тое, як яны дойдуць да Княства Сноў і дудачка дапаможа ім у чароўным каралеўстве.
Дзея 2. Ратаванне Дзяўчынкі ў каралеўстве Сноў
Зява 4. Двубой з Цмокам перад палацам Феі
Перад палацам Феі Сноў сядзеў Цмок і вострыў свой меч, напяваючы сумную песню пра тое, як усе яго баяцца, хоць ён не хоча быць злым. Змора падбегла да яго і сказала, што да палаца ідуць тры небяспечныя злачынцы, якія хочуць забіць Фею. Цмок паверыў ёй і схаваўся ў засаду.
Калі з'явіўся Драўляны Рыцар, Цмок выклікаў яго на двубой. Рыцар згадзіўся, і яны пачалі біцца на мячах. Але гэта быў не сапраўдны двубой на смерць, а хутчэй спартыўнае спаборніцтва — яны па чарзе выбівалі мячы адзін у аднаго і пачыналі зноў. Цмоку гэта вельмі падабалася, бо ён даўно марыў пра такі двубой.
Хлопчык і Дамавічок, якія з'явіліся пазней, вырашылі дапамагчы Рыцару. Дамавічок кінуў пятлю пад ногі спадужнікам, але ў яе трапіў Рыцар. Хлопчык і Дамавічок кінуліся на Цмока, але той злавіў іх у ахапак. Рыцар растлумачыў, што гэта яго сябры, і Цмок адпусціў дзяцей.
Рыцар расказаў Цмоку, што яны прыйшлі не забіваць Фею, а ратаваць выкрадзеную Дзяўчынку. Цмок растлумачыў, що добрая Фея не магла нікога выкрасці — гэта зрабілі яе злыя служкі. Ён прапусціў сяброў у палац, узяўшы з іх слово, що яны не зробяць зла Феі.
Зява 5. Палац Феі, здрада служак і самапрынясенне Рыцара
У палацы на троне сядзеў Скныр і спяваў песню пра тое, як ён марыў стаць багатым. Змора паведаміла, што Фея паказвае Дзяўчынцы каралеўства сноў — яны цяпер у першым, квяточным сне, а залаты сон — трэці. Скныр вырашыў знішчыць Фею, каб завалодаць усім каралеўствам.
Скныр стварыў з апошняга чароўнага пярсцёнка прыгожага матылька, які сеў на капялюшык Феі, калі яна вярнулася з Дзяўчынкай. Фея расказала госці пра сем сноў свайго каралеўства і магічныя словы для ўваходу ў кожны з іх. Змора запісвала ўсе словы ў нататнік.
Калі ў залу ўвайшлі Рыцар, Хлопчык і Дамавічок, матылёк ужо паўплываў на Фею. Яна стала злой і ператварыла Хлопчыка і Дамавічка ў кветкі — мак і званочак, а на шаломе Рыцара выраслі свечкі каштана. Зрабіўшы злы ўчынак, Фея павінна была знікнуць паводле Чарадзейнага закона, і яна растаяла ў паветры.
Скныр і Змора вярнуліся з залатога сну, нагружаныя клункамі золата. Яны сталі ўладарамі каралеўства. Рыцар спытаў, ці можна абмяняць золата на жыццё Феі. Змора адказала, што жыццё можна абмяняць толькі на жыццё, а Фея цяпер знаходзіцца ва ўладаннях Смерці ў чацвёртым, кашмарным сне.
Скныр і Змора вырашылі пайсці ў шосты, шкляны сон, каб прыадчыніць мудрасць і здагадацца, як пазбыцца Рыцара. Але Змора пераблытала магічныя словы і сказала «Арэміх» замест «Амур». Рыцар пачуў гэта і зразумеў, што «Арэміх» — слова для ўваходу ў чацвёрты сон. Ён вырашыў ахвяраваць сваім жыццём дзеля выратавання Феі.
Скныр і Змора знікнулі ў пятым сне, а Рыцар крыкнуў магічнае слова і трапіў у кашмарны сон. На яго месцы з'явілася Фея, а Хлопчык і Дамавічок зноў сталі людзьмі. З другога сну вярнулася Дзяўчынка. Усе радасна абдымаліся.
Фея спытала ў дзяцей пра іх самае вялікае жаданне. Яны адказалі, што хочуць вярнуцца дадому разам з Драўляным Рыцарам. Фея выратавала Рыцара са смерці, бо яго жыццё належыць дзецям.
Жыццё тваё належыць дзецям. І пакуль яны будуць любіць цябе — будзеш жыць ты. Але дзеці хутка вырастаюць у дарослых і забываюцца на свае ўлюбёныя лялькі і цацкі.
Фея адправіла дзяцей і Дамавічка дадому, а Рыцару прапанавала застацца ў яе каралеўстве. Яна паказала яму ў люстэрку часу, што будзе з ім праз пяць гадоў — пакінуты дом і ён сам, пакрыты пылам, на сцяне. Але Рыцар адмовіўся застацца.
Веру, што дзеці гэтых дзяцей некалі вернуцца ў пакінуты дом і знойдуць кінутую бацькамі ляльку.
Скныр і Змора, трапіўшы ў пяты сон кахання, закахаліся адно ў аднаго і цяпер хадзілі па палацы шчаслівыя і закаханыя. Фея заснула, спяваючи калыханку пра сваё соннае царства.
Зява 6. Вызваленне Феі і вяртанне дадому
У старым доме прачнулася жанчына. Мужчына сказаў ёй, што яна спала і бачыла сон. Але на цвіку не было Драўлянага Рыцара, хоць толькі што ён там вісеў. Гэта значыла, што ўсё адбывалося не ў сне. Раптам у дом увайшоў незнаёмы чалавек, вельмі падобны на Рыцара, толькі ў сучасным гарнітуры, і папрасіў падвезці яго да горада.