Мэры Кэт (Лупсякоў)
Вельмі кароткі змест
Беларуская вёска, прыблізна 1960-я гады. У школьны клас прыйшла новая вучаніца — дачка агранома.
Адзін з вучняў адразу пачаў ставіцца да яе варожа.
Ён напісаў ёй пагрозлівую запіску, падпісаўшыся як разбойнік Пантона-Мантона-Дэмантона. Эма адказала, што не баіцца яго, і падпісалася як Мэры Кэт. За кідок хлебнага шарыка ў Эму Антона выгналі з класа. Ён вырашыў помсціць дзяўчынцы і ўвесь час пазбягаў яе.
Аднойчы Антон убачыў, як Эма выдатна катаецца на каньках. Ён таемна купіў канькі і пачаў вучыцца катацца па вечарах, калі ніхто не бачыў. Пасля доўгіх трэніровак ён выйшаў на лёд разам з Эмай і паказаў сваё ўменне. Яны пасябравалі, і Антон нечакана для сябе пачаў лепш чуць.
Я чую... Я чую, як шуміць вецер, як размаўляюць вясною ручаі, як крычаць кнігаўкі... Калі і як такое са мною здарылася — я і сам сказаць не магу. Але ж здарылася!
Падрабязны пераказ
Дзяленне пераказу на раздзелы – умоўнае.
З'яўленне новай вучаніцы
У школе з'явілася новая вучаніца - Эма Пшанічная. Пра гэта Антону Бубнову паведаміў яго сябар Янка Маркаўцоў. Янка расказаў, што бацька Эмы - новы аграном у калгасе, а маці - вучоны, які ездзіць па калгасах. Сям'я Пшанічных здымала кватэру ў Міхалковых, дзе было шмат кніг у залатых пераплётах.
Першая сутычка з Эмай
На ўроку літаратуры Эма паказала сябе выдатнай вучаніцай, што выклікала раздражненне ў Антона. Ён напісаў ёй пагрозлівую запіску ад імя 'разбойніка Пантона-Мантона-Дэмантона'. У адказ Эма падпісалася як 'Мэры Кэт' і паведаміла, што не баіцца пагроз, бо падарожнічала па Афрыцы і Місісіпі.
I тут я цвёрда — раз і назаўсёды — вырашыў: з гэтага дня я буду самы большы вораг Эмы Пшанічнай. Буду яе ненавідзець, буду ёй помсціць.
Антон кінуў у Эму хлебны шарык, што заўважыла настаўніца. Яна прымусіла хлопца прасіць прабачэння і выйсці з класа. Стоячы ў калідоры, Антон адчуваў злосць на Эму і на сябе.
Адзінота і роздум
Дома Антон сядзеў адзін, разважаючы пра свае ўчынкі і пра тое, што дарэмна пакрыўдзіў Эму. Ён успамінаў сваё дзяцінства і хваробу, якая пакінула след на ўсё жыццё.
Некалі даўно, калі я быў яшчэ зусім малы, я прастудзіўся і захварэў на вушы. Мяне лячылі, але з таго часу я крыху пачаў недачуваць. Каб хто ведаў, як я тады мучыўся!
Таемныя трэніроўкі на каньках
Калі Антон убачыў, як цудоўна Эма катаецца на каньках, ён вырашыў таемна навучыцца катацца сам. Бацька купіў яму канькі, і хлопец пачаў трэніравацца па вечарах на далёкай крыніцы, дзе яго ніхто не мог убачыць.
Я ўспомніў апошнюю сустрэчу з ёю на вуліцы, і мне стала ясна, што дарэмна я радаваўся сваёй перамозе над ёю. Што за такая вучаніца ў нас? Калі яна паспела навучыцца так здорава бегаць на каньках?
Прымірэнне і пачатак сяброўства
Аднойчы Антон прыйшоў на каток, дзе каталася Эма. Ён паказаў, што таксама добра навучыўся катацца. Эма была здзіўлена і ўражана яго ўменнем. Яны пачалі катацца разам, і Эма спытала, ці чуе ён, як гудзе лёд пад нагамі.
Пантона-Мантона-Дэмантона! Ты не крыўдуеш на мяне, што я так пытаюся? Давай не будзем сварыцца, а будзем дружыць.
З гэтага дня Антон пачаў лепш чуць навакольныя гукі - шум ветру, размовы ручаёў, крыкі птушак, шэпт лісця. Ён не мог дакладна сказаць, калі і як гэта здарылася, але новае сяброўства нібы адкрыла яму новы свет.
Нібы мяне закружыла ў радаснай прыгажосці жыцця.