Заўвага: Гэты пераказ быў створаны ШІ, таму можа змяшчаць памылкі.

👩

Янка Брыль

Маці

1957

Кароткі змест апавядання

Мікразмест: Старая сялянка з малодшым сынам жыла ў акупаванай вёсцы. Яна накарміла чатырох уцекачоў з нямецкага лагера. Раніцай немцы знайшлі іх і павялі ўсіх на расстрэл. Жанчына малілася за ўсіх да канца.

Вельмі кароткі змест

Беларуская вёска, час нямецкай акупацыі. Старая сялянка жала жыта разам са сваім малодшым сынам Васілём. Яе старэйшыя сыны, Сцяпан і Уладзік, пайшлі на ўсход пасля пачатку вайны.

👵🏻

Маці — старая сялянка, удава, маці трох сыноў, працавітая, набожная, спагадлівая, мужная.

Аднойчы ноччу да іх у хату пастукаліся чатыры ўцекачы з нямецкага лагера. Маці накарміла іх, хоць ведала пра пагрозу расстрэлу за дапамогу палонным. Васіль у гэты час быў у вёсцы.

Раніцай немцы знайшлі ўцекачоў у хаце. Іх і маці павялі на расстрэл. Па дарозе яна малілася за сваіх сыноў і за гэтых чужых хлопцаў, якіх лёс звёў з ёй у апошнія хвіліны жыцця.

Свае худыя, так мала ў жыцці цалаваныя рукі яна трымала мазалямі да мазалёў. Шаптала свае, зусім новыя словы малітвы. І ў ранішнім святле роднага сонца ясным быў яе твар, хоць па маршчынах міжвольна каціліся слёзы

Маці радавалася, што Васіль не вярнуўся дадому і не трапіў у рукі немцаў. Яна верыла, што ён разам з сябрам Азаронкам знайшоў схаваную зброю і далучыўся да партызанаў.

Падрабязны пераказ

Назвы частак – умоўныя.

Цяжкая праца ў полі і знаходка на слупе

Жнучы, яна стамлялася з кожным днём усё больш. Гарачую задуху цяжка было адмахнуць ад знямоглых грудзей нават самай вялікай, самай каласістай жменяй. А рабіць трэба было, хоць і свету не бачыш...

Старая жняя вярталася з поля разам са сваім малодшым сынам. На адным са слупоў яны заўважылі паперку. Сын прачытаў яе, парваў і раскідаў па ветры.

👨🏻

Васіль — малодшы сын маці, малады хлопец, вучыўся ў Наваградку, удзельнічае ў падпольным руху.

У паперцы немцы пагражалі расстрэлам тым, хто дапамагае савецкім салдатам-уцекачам. Маці спрабавала пераканаць Васіля застацца дома, але ён усё роўна пайшоў у вёску да свайго сябра.

👨🏻

Азаронак — сябар Васіля па падпольнай дзейнасці.

Дапамога ўцекачам з лагера

Ноччу ў хату пастукалі чацвёра ўцекачоў з нямецкага лагера. Яны прасілі хлеба.

👨🏻

Уцякач з лагера — збеглы ваеннапалонны, няголены, з вялікімі вачыма.

Заходзьце, хлопчыкі! Я вам хоць малачка... Хоць смагу прагнаць... Лямпу не будзем запальваць...

Маці накарміла ўцекачоў. У яе былі тры сыны: Уладзік і Сцяпан пайшлі на ўсход пасля прыходу немцаў, а Васіль яшчэ не вярнуўся з вёскі.

👨🏻

Уладзік — старэйшы сын маці, гаспадар, быў у нямецкім палоне.

👨🏻

Сцяпан — сярэдні сын маці, быў старшынёй сельсавета, сядзеў у панскім астрозе.

Апошні шлях маці

Раніцай немцы прыйшлі ў хату. Яны звязалі ўцекачоў і павялі іх разам з маці на расстрэл.

Як добра, Божа ласкавы, што ён не прыйшоў, не прыбег нават і на пажар роднай хаты!.. Відаць, далёка ўжо недзе сынок, відаць, адкапалі-такі яны з Азаронкам свае кулямёты...

І тут душа яе вярталася да гэтых, да чужых сыноў, з якімі так моцна зрадніла доля... Яна чула іх крокі - шорганне босых ног па жвіры, чула і цяжкае дыханне...

Яна аддала ім усё, што магла... А тут нават не азірнешся. І яна рабіла адно - яшчэ як мама вучыла - малілася. І за сваіх сыноў, і за чужых, і за сябе...

Маці не ведала, хто яна. Не думала аб тым, што не з адным толькі жахам глядзелі на іх паход сустрэчныя, - што вобраз яе засядзе ў сэрцы многіх мужчын горкім, няўмольным дакорам