Мядзведзь (Якімовіч)

Заўвага: Гэты пераказ створаны ШІ і можа ўтрымліваць памылкі.

🐻

Аляксандр Іванавіч Якімовіч

Мядзведзь

Кароткі змест казкі

Арыгінал чытаецца за 2 хвілін

Мікразмест

Адзін лянівы чалавек жыў з крадзяжу чужога мёду. Калі ён растаўсцеў і не змог лазіць па дрэвах, то пайшоў да чарадзея. Але скраў мёд нават у яго, за што чарадзей і ператварыў злодзея ў мядзведзя.

Падзел пераказу на главы — умоўны.

Жыццё ў старажытным лесе і пчаліны мёд

У даўнія часы людзей было мала, і яны жылі па лясах. Там яны палявалі на звяроў і птушак, а ўлетку збіралі грыбы і ягады, капалі карэнне і запасілі ўсё гэта на зіму. Найбольш жа яны запасілі арэхі і мёд.

Ці ведаеце вы, адкуль узяўся мядзведзь? Мядзведзь раней быў такім жа чалавекам, як і мы. Людзей тады было мала, і жылі яны па лясах... збіралі грыбы і ягады, капалі карэнне і запасілі на зіму.

Пчол тады было багата. Яны самі вадзіліся і ў дуплах, і ў зямлі — у норах. Людзі шукалі пчол у дуплах, і хто першы знаходзіў, то абвязваў тое дрэва вяроўкаю, і ўжо ніхто не меў права іх чапаць.

Гультай-злодзей чужога мёду

Але жыў у той час адзін чалавек — гультай несусветны.

🧔🏻

Гультай — мужчына, ледар і злодзей, які выдзіраў чужых пчол, растаўсцеў на чужым мёдзе, стаў тоўстым як калода, пераўтвораны чарадзеем у мядзведзя.

Людзі шукалі пчол у дуплах, і хто першы знаходзіў, то абвязваў тое дрэва вяроўкаю, і ўжо ніхто не меў права іх чапаць. Але жыў у той час адзін чалавек — гультай несусветны.

Не хацелася яму самому шукаць пчол, дык ён выдзіраў чужыя. Жылося таму гультаю някепска. Растаўсцеў ён на чужым мёдзе, як калода зрабіўся. Ды вось бяда: цяжка яму стала лазіць на дрэвы па мёд. Пачаў ён думаць, што б такое зрабіць, каб лёгка было лазіць на дрэвы. Ды нічога не мог прыдумаць.

Дачуўся аднойчы гультай, што жыве за сямю лясамі ды за сямю балотамі такі чарадзей, які ўсё можа зрабіць. Падумаў гультай, што пойде да яго. Можа, той чарадзей зробіць яго лёгкім.

Шлях да чарадзея і новыя крадзяжы

І пайшоў гультай да таго чарадзея. Ідзе лесам, бачыць — ліпа абвязана. Падышоў да яе, а там дупло зусім нізка, і ў ім поўна мёду. Выдраў ён мёд з дупла, наеўся і пайшоў далей.

Ідзе лесам, бачыць – ліпа абвязана. Падышоў да яе, а там дупло зусім нізка, і ў ім поўна мёду. Выдраў ён мёд з дупла, наеўся і пайшоў далей... неўзабаве трапляецца другая абвязаная ліпа.

Ідзе ён далей, аж неўзабаве трапляецца другая абвязаная ліпа з пчаліным дуплом. Выдраў ён мёд і з гэтага дупла. Ці шмат дзён ішоў ён, ці мала, нарэшце дайшоў да зямлянкі, дзе жыў той чарадзей.

Пастукаўся ў зямлянку — ніхто не адчыняе: няма гаспадара дома. Сеў гультай, сядзіць. Аж бачыць — перад самым носам у яго ліпа з дуплом. Прывык гультай выдзіраць чужых пчол. Не стрымаўся і тут. Толькі ён пачаў драць мёд і ўплятаць за абедзве шчакі, як бачыць — ідзе гаспадар.

Пакаранне чарадзея і пераўтварэнне ў мядзведзя

Паглядзеў чарадзей на гультая, пакруціў галавою і сказаў, што за такую благую работу будзе ён з гэтага часу толькі тое і рабіць, што драць пчол.

🧙🏻‍♂️

Чарадзей — мужчына, жыве за сямю лясамі ды за сямю балотамі ў зямлянцы, мае магічныя здольнасці, пакараў гультая, ператварыўшы яго ў мядзведзя.

Ну, чалавеча, за такую благую работу будзеш ты з гэтага часу толькі тое і рабіць, што драць пчол. І перавярнуў чарадзей таго гультая ў мядзведзя. Дык вось адкуль узяўся мядзведзь.

І перавярнуў чарадзей таго гультая ў мядзведзя. Дык вось адкуль узяўся мядзведзь. А хто не верыць — няхай зловіць мядзведзя і распытаецца ў яго, ці так гэта было, як казка кажа.