Сіняя світа налева пашыта (Якімовіч)
Падзел на главы — ўмоўны.
Выклік цара-чараўніка і прыняцце яго Сіняй світай
Жыў у некаторым царстве цар-чараўнік, які валодаў магічнымі здольнасцямі і меў чараўнічую кнігу, праз якую бачыў усё, што адбываецца ў свете.
Аднойчы ён выклікнуў па ўсім царстве, абяцаючы аддаць палавіну сваіх уладанняў таму, хто зможа схавацца ад яго. Умова была строгая: калі ахвотнік схаваецца — атрымае паўцарства, а калі не — страціць галаву.
Клікнуў ён кліч па ўсім царстве: «Хто схаваецца ад мяне, таму паўцарства аддаю!» ... Калі схаваешся — паўцарства табе, а не — галава з плеч. Распішыся.
Першая спроба схавацца: пераўтварэнне ў тры кветкі
Знайшоўся адважны малады мужчына на імя Сіняя світа налева пашыта, які вырашыў прыняць выклік цара. Ён прыйшоў да палаца і заявіў, што бярэцца схавацца так, што цар яго не знойдзе.
Цар прыняў умову, і Сіняя світа распісаўся. Пасля гэтага ён пачаў хавацца, выкарыстоўваючы свае магічныя здольнасці пераўтварэння.
Перад царом стаяў добрым малайцом, па двары бег чорным сабалём, пад вароты лез белым гарнастаем, па полі бег шэрым зайцам. Як бегчы, дык бегчы — забег у трыдзевятае царства.
У трыдзевятым царстве быў вялікі луг, дзе Сіняя світа перакінуўся ў тры кветкі розных колераў. На другі дзень цар устаў, паглядзеў у сваю чараўнічую кнігу і даведаўся, дзе схаваўся ахвотнік. Ён паклікаў слуг і загадаў ім схадзіць у трыдзевятае царство і прынесці з вялікага лугу тры кветкі розных колераў.
Слугі выканалі загад, сарвалі тры кветкі, загарнулі іх у хустачку і прынеслі цару. Цар разгарнуў хустачку і са смехам спытаў, ці схаваўся Сіняя світа ад яго. Сіняя світа перакінуўся ў чалавека і папрасіў дазволу схавацца яшчэ раз. Цар дазволіў.
Другая спроба схавацца: пераўтварэнне ў рыбу-акуня
Сіняя світа налева пашыта зноў пачаў хавацца, ператвараючыся ў розных жывёл. Ён стаяў перад царом добрым малайцом, бег па двары чорным сабалём, лез пад вароты белым гарнастаем, бег па полі шэрым зайцам. Забег ён за трыдзевяць зямель, у трыдзесятае царства.
У тым царстве было незвычайнае балота, дзе зверху рос мох, а пад ім хавалася возера. Сіняя світа зайшоў у мох, перакінуўся ў рыбу-акуня, забраўся на самае дно возера і сеў там. Раніцай цар устаў, паглядзеў у сваю чараўнічую кнігу і даведаўся пра ўсё.
А ў тым царстве ёсць такое балота, што зверху мох, а пад нізам возера. Зайшоў ён у мох, перакінуўся ў рыбу-акуня, забраўся на самае дно возера і сядзіць там.
Цар загадаў слугам ісці ў трыдзесятае царства, ачысціць мохавае балота і злавіць там акуня. Слугі так і зрабілі: ачысцілі балота, закінулі невады і злавілі акуня. Загарнулі яго ў хустачку і прынеслі цару. Цар смяяўся, пытаючыся, ці схаваўся Сіняя світа ад яго і другі раз. Сіняя світа перакінуўся ў чалавека і зноў папрасіў дазволу схавацца. Цар дазволіў.
Трэцяя спроба і дапамога птушкі Нагай
Сіняя світа ў трэці раз пачаў хавацца. Ён стаяў перад царом добрым малайцом, бег па двары чорным сабалём, лез пад вароты белым гарнастаем, бег па полі шэрым зайцам. Забег ён у трыдзесятае царства, дзе рос такі дуб, што карэнне ў зямлі, а вяршыня ў небе. Узлез ён на дуб, перакінуўся ў іголку, зашыўся пад кару і сеў там.
Прыляцела на дуб птушка Нагай, якая мела надзвычайны нюх. Яна пачула, што пад карою сядзіць чалавек, і спытала, хто там. Сіняя світа адказаў і расказаў пра сваю бяду — ніяк не можа схавацца ад цара-чараўніка. Птушка Нагай прапанавала дапамогу, і Сіняя світа з радасцю пагадзіўся.
Птушка Нагай перакінула яго ў пярынку, узяла пад крыло, занесла ў царскі палац і палажыла соннаму цару за пазуху.
Раніцай цар устаў, памыўся, паглядзеў у чараўнічую кнігу і даведаўся, што Сіняя світа забраўся пад кару дуба і сядзіць там, перакінуўшыся ў іголку. Цар загадаў слугам спілаваць дуб, пакалоць на дровы і спаліць. Слугі так і зрабілі, але Сіняй світы не знайшлі. Яны вярнуліся да цара і паведамілі, што Сіняй світы няма. Цар не паверыў і ўсхадзіўся.
Перамога Сіняй світы і падзел царства
Цар выйшаў на ганак і пачаў клікаць Сіняю світу, каб той паказаўся. Сіняя світа адказаў, але патрабаваў, каб цар спачатку сабраў сваіх генералаў. Цар чуў голас Сіняй світы, але не ведаў, адкуль ідзе той голас. Ён круціўся, усюды заглядаў, але Сіняя світа як вадой разліўся.
Цару давялося сабраць генералаў. Ён выйшаў на ганак і зноў паклікаў Сіняю світу. Але той патрабаваў, каб цар спачатку пры генералах адпісаў яму палавіну царства, бо баяўся падману.
Не, — чуе голас Сіняй світы, — спярша пры генералах адпішы мне палавіну царства, тады пакажуся. Бо ты падманеш — я цябе ведаю!
Цару не хацелася аддаваць палавіну царства, але прыйшлося. Толькі паставіў ён пры генералах на ўказе сваю царскую пячатку, як з-за пазухі яго вылецела лёгкая пярінка і стала добрым малайцом. Сіняя світа схапіў указ і схаваў яго ў кішэнь. Пасля гэтага цар-чараўнік перастаў хованкамі займацца.