Вельмі кароткі змест
Беларускі гарадок, 1942 год. Падчас нямецкай акупацыі чацвёра сяброў-падпольшчыкаў рыхтаваліся да барацьбы з ворагам.
У станцыйным скверыку Цімох убачыў прыгожую дзяўчыну ў белай сукенцы і закахаўся ў яе. Ён саромеўся свайго выгляду і не адважваўся загаварыць з ёй.
Сябры рыхтаваліся да дыверсіі на чыгунцы. Яны схавалі зброю і выбуховыя рэчывы каля мастка, які збіраліся ўзарваць. У прызначаны дзень яны ўсталявалі міну і падарвалі масток.
Выбух засціг нас ужо ў арэшніку. Гэта быў страшэнны выбух. Здаецца, асвяціўся ўвесь лес... З будкі пачалася бязладная страляніна
Уцякаючы, Цімох быў паранены. Яго сябар Сымон прынёс яму лекі з аптэкі, і тады Цімох даведаўся, што Стася таксама была ўдзельніцай падполля. Ён зразумеў, што дарэмна саромеўся свайго выгляду, бо галоўнае было не ў гэтым.
Падрабязны пераказ
Падзел пераказу на часткі – умоўны.
Падпольная група і яе планы
Упершыню за многія гады і мне, і маім сябрам не трэба было здаваць экзаменаў. Не было і настаўнікаў... на фасадзе нашай школы трапятаў чужы сцяг з чорнай свастыкай
У акупаваным гарадку чатыры сябры - Цімох, Мікола і Сымон Біцюгі, і Цішка Дрозд - стварылі падпольную групу для барацьбы з фашыстамі.
Мы лічылі сябе баявой групай... На нашым узбраенні ўжо быў вінтовачны абрэз, дзве лімонкі з капсулямі, з паўпуда аманалу і кавалак бікфордавага шнура
У горадзе панаваў жорсткі акупацыйны рэжым. У школе размясціўся нямецкі камендант, які пагражаў смяротнай карай за любое супраціўленне.
Хлопцы рэгулярна наведвалі станцыйны скверык, дзе збіралася моладзь. Яны не ўдзельнічалі ў танцах, лічачы гэта здрадай у ваенны час, і планавалі дыверсіі супраць акупантаў.
Нечаканае каханне
У белай сукенцы, з белым капялюшыкам на галаве, яна мне адразу кінулася ў вочы... Трымалася яна смела, незалежна і, шчабечучы нешта вясёлае, звонка смяялася
Першым здрадзіў нашай агульнай справе я. У гэты час, калі ішла вайна і калі там, на фронце, паміралі сапраўдныя героі, я... закахаўся самым ганебным чынам
Цімох закахаўся ў Стасю, якая працавала ў нямецкай аптэцы. Спачатку ён асуджаў яе за бесклапотнасць і смех у ваенны час, але паступова зразумеў, што не можа жыць без яе.
Хлопец саромеўся свайго знешняга выгляду і доўга не рашаўся загаварыць з дзяўчынай. Ён нават задумаў скарыстаць бацькаў святочны сіні касцюм, каб выглядаць больш прыстойна.
Выбух моста і адкрыццё
Калі немцы пачалі аднаўляць чыгунку, падпольшчыкі вырашылі ўзарваць мост. Яны падрыхтавалі міну з аманалу і бікфордавага шнура. У той жа час у горадзе з'явіліся антыфашысцкія лістоўкі і згарэла парня, дзе немцы рыхтавалі вобад.
Ноччу Цімох, Мікола і Цішка ўзарвалі мост. Пры адступленні яны сутыкнуліся з Кірылам Сёхманам і ў перастрэлцы смяротна паранілі яго. Цімох атрымаў раненне ў нагу.
Вярнуўшыся дадому, Цімох схаваў сапсаваны бацькаў касцюм і стараўся супакоіць маці. Праз два дні Сымон вярнуўся са сувязі з партызанамі і прынёс медыкаменты для лячэння раны Цімоха.
Сымон паведаміў, што Стася таксама з'яўляецца ўдзельніцай падполля і дапамагае партызанам праз аптэку.
Не, цяпер я ведаў усё. Ведаў, якім быў сляпым і недалёкім. Такую дзяўчыну хацеў прывабіць сінімі штанамі. Эх ты, дурніца...